Ha voetbalvrienden,
Die Boxum, mooie kerel, we weten nu allemaal weer wie hij is. Fijn dat hij de pen aan mij heeft gegeven. De pen moest echter helemaal naar Groningen dus ja dan is ie wel een tijdje onderweg. Maar na een weekendje carnaval, was ie er ineens!
Eigenlijk hoef ik me niet echt meer voor te stellen. Maar ok. Ik ben dus Jan Peter Lok, 24 jaar en linkspoot. Ik ben geboren aan de Vollenhoofsedijk, je weet wel, die dijk tussen Veno en Blokzijl. Ik was de tweede die daar is geboren. Voor mij kwam namelijk mijn zus en tegelijk het enige meisje. Na mij kwamen mijn broertje, Dirk Pieter, jullie kennen hem wel, hij valt wel op, heeft nu weer zijn enkelbanden gescheurd, daarna kwam Frederik, veel mensen kennen hem niet zo goed, hij voetbalt namelijk niet en dan ben je niet zo’n bekende Blokzieliger…maar het is een hele geschikte kerel! Last but not least hebben we Johannes, hij voetbalt in de A’s. In de voorhoede…heel vreemd een Lokkie in de voorhoede?!..
Vijf Lokkie’s dus… een groot gezin gesticht door moeder Betty, ook wel in Blokzijl juf Betty genoemd en vader Pieter.
Ik ben opgegroeid op de boerderij. Dat is fantastisch… lekker vrij, alle ruimte om te spelen en te voetballen. Hier heb ik dan ook mijn eerste balletje getrapt en ik moet zeggen, daar heb ik een mooie basis gelegd voor mijn techniek! Maar daarover straks meer.
Na mijn studie aan de Havo, (niet afgemaakt) ben ik naar de MAS te Emmeloord gegaan, dat is de Middelbare Landbouwschool. Een goede keuze, een leuke school waar ik veel leerde zonder er al te veel voor te doen, dat is altijd lekker. Na 3 jaar was ik hier weer klaar en toen ben ik naar de Hoge Landbouwschool gegaan te Leeuwarden. Hier heb ik de tijd van mijn leven gehad, een leuke studie en een nog mooier studentenleven! Ik woonde namelijk in Leeuwarden op kamers…. Voor de jongeren onder ons, ga lekker studeren en ga dan op kamers wonen! Echt één groot feest!
Maar goed, er moest natuurlijk ook gestudeerd worden, dit lukte aardig en na drie jaar had ik mijn diploma op zak… en toen….
Ik zou eerst verder gaan studeren aan de universiteit, maar omdat dat iets te lang zou gaan duren heb ik ervoor gekozen om te gaan werken. Ik ben terecht gekomen in het Agrarisch Team van Rabobank Zuid en Oost Groningen. Ik wilde toch in de Agrarische hoek blijven, want het boerenbloed stroomt toch door je aderen. Vandaar ook het Agrarisch Team. Ik ben hier intern accountmanager. Ik houd me hier bezig met het beoordelen van agrarische bedrijven wanneer een agrarisch ondernemer geld wil lenen om bijvoorbeeld grond aan te kopen. Ik heb het hier erg naar mijn zin, leuk team, leuk werk, dus wat wil je nog meer. Ik woon dus ook in Groningen. Ik woon samen met mijn vriendin Nienke in een leuke beneden woning. We hebben het erg naar ons zin in Groningen.
Zo, dit begint al een aardig verhaal te worden en dan heb ik het nog niet eens over mijn voetbalcarrière gehad.
Ik ben begonnen met voetbal, ergens halverwege de E’s. Hierna ben ik eigenlijk niet meer gestopt.
Mijn debuut in het eerste was volgens mij bij Luuk Naberman, maar onder trainer Hendri van Eerde ben ik echt ‘doorgebroken ‘. Dit was een mooie periode, samen met Mark Slagter en Rutger Prins, kwamen wij als jonkies bij de ‘echte ‘ mannen. Het eerste jaar promoveerden wij naar de 6de klasse. Saillant detail, het jaar hierop werd de 7de klasse opgeheven dus promoveerde iedereen naar de 6de klasse……
De laatste jaren stond het voetbal bij mij op een wat lager pitje, ik woonde eerst in Leeuwarden en toen in Groningen, het koste erg veel tijd om iedere keer terug te komen daarom deed ik vaak alleen op zaterdag mee. Nu er zoveel jongens terug kwamen en ik hierdoor weer kon voetballen met de jongens waar ik mijn hele jeugd mee hebt gevoetbald, wilde ik er weer vol voor gaan. Samen met mijn maat Rutger Prins, kom ik elke donderdag en zaterdag terug uit Groningen om te trainen en te voetballen. Mijn plek is toch wel de verdediging, in de jeugd stond ik meestal voorstopper, maar de laatste jaren is mijn plek toch echt linksback, een prachtige positie. Omdat mijn techniek toch net iets minder is dan menig ander teamgenoot, hoef ik alleen maar hard te rennen, de bal af te pakken en deze inleveren bij de mannen die er wat mee kunnen. Hoe simpel…….
Dan nog even over de ‘ Voetballer van het jaar.” Ik heb nu menig voetbalgala meegemaakt, en iedere keer als er iemand (Mark Benus meestal) won, dacht ik goh, dat lijkt me ook wel eens mooi. Dat ik dat nu zelf heb meegemaakt vind ik prachtig, het is al mooi dat je genomineerd bent en als je dan gekozen wordt… ja top! Zo zie je maar dat je met inzet ook wat kunt behalen. Bedankt!
Nou ik denk dat ik nu wel genoeg heb geschreven.
Ik vind dat we dit jaar een prachtig team hebben, er zitten fantastische voetballers bij, ben blij dat ik daarin mee kan spelen. De stand valt toch iets tegen op dit moment, maar ik weet zeker dat er punten gepakt gaan worden! Blijven trainen, goed verdedigen en scoren…voel je hem….hoe simpel..!
De pen geef ik aan The Red, ook wel Gerbrand Smedes genoemd. Hij gaat namelijk begin Maart op een stage in Canada, een prachtige uitdaging, maar voor ons als team wat minder…leg dat maar eens uit…..
Nog veel voetbal plezier dit jaar!
Groeten Jan Peter Lok
