Ook voor de dames van Blokzijl is de competitie weer gestart. De spits werd afgebeten tegen niemand minder dan de dames van Urk…..
Urk kenden we nog van een aantal seizoenen geleden. Die twee ontmoetingen staan ons nog vers in het geheugen gegrift en dat is niet omdat het van die leuke, eerlijke wedstrijden waren. Vooral de uitwedstrijd toen was er eentje die niet de schoonheidsprijs verdient zullen we maar netjes zeggen.……..U zult dus begrijpen dat een competitiestart uit tegen Urk nou niet bepaald onze eerste keus is. Zoals Janita goed omschreef: “Uit tegen Urk speel je eigenlijk altijd tegen 13 man: het elftal + de scheidsrechter en de vlagger.” Maar goed: de KNVB is de baas, dus om 11:00 uur verzamelden de dames zich in hun groene sv Blokzijl-truien om gezamenlijk te vertrekken naar Urk.
Aangekomen op Urk bleek dat we twee auto’s misten…! Toch maar alvast naar de kleedkamer om ons om te kleden. De dames van Urk waren al in tenue en zagen ons aan komen lopen. En we maakten indruk met onze mooie groene truien! We hoorden ze smoezen: “Oe heerikies, mut je kiejken, ze hebben allemoal dezelfde truien aan, dat mujten wij ook doen” (het blijft een bijzonder taaltje, dat Urks). Dat doet natuurlijk een mens goed, dus we rechtten onze ruggen ietsje meer toen we hen passeerden. Toen na 15(!) minuten de inzittenden van de vermiste auto’s zich ook bij de groep hadden gevoegd (zij bleken een afslag gemist te hebben, van die gelegenheid gebruik gemaakt te hebben en de villa’s van de high society van Urk te hebben bekeken), kon Jan de opstelling doorgeven en kon de warming up beginnen. Daar hadden we welgeteld nog een minuut of 10 voor….!
Resumerend: uit tegen Urk, dat al drie wedstrijden in de benen heeft (bekerwedstrijden), wij nog niet één (de meeste dames hebben i.v.m. vakanties of blessures slechts maar twee of drie keer getraind) en maar liefst 10 minuten voor de warming up: de feiten wezen niet positief uit naar de kant van Blokzijl. Ook de voorspelling op de site van een van onze tegenstanders (Ens) in de competitie was dat de punten op Urk bleven….
Onze nieuwe aanvoerder Janine won de toss en koos er voor om eerst met de zon in de rug te gaan voetballen….de teams wisselden van helft en Urk trapte af. Voor beide teams was het even wennen en even aftasten, maar de kennismaking verliep zonder enige moeite. In de 10e minuut was er de assist van linkspoot Marjolein en Yvette hoefde deze alleen maar binnen te tikken. De 0-1 was een feit.
Deze euforie was echter maar van korte duur, want in de 12e minuut passeerde Urk onze debuterende keepster Melanie.
Urk zette een stapje harder en Blokzijl kreeg het wat zwaarder. Dit resulteerde in een doelpunt voor Urk in de 24e minuut: een lob van een van de speelsters van Urk en Melanie had het nakijken. Blokzijl liet het er niet bij zitten en zette de aanval weer in gelijk na de aftrap: een keiharde bal van Yvette op het doel van Urk tegen de paal in de 25e minuut! Dit gaf Blokzijl meer hoop. De druk werd opgevoerd en niet zonder resultaat: in de 28e minuut scoorde Yvette na wederom een assist van Marjolein (deze keer met rechts) de 2-2. En in de 42e minuut tekende Yvette voor haar eerste (valse) hattrick van het jaar: vanuit de draai een schot op doel en deze kwam mooi achter de keepster van Urk terecht. Met 2-3 gingen we de rust in.
Onder het genot van een glaasje ranja gaf Jan aan niet ontevreden te zijn (integendeel). Beide teams wilden echter graag de punten pakken, dus we moesten scherp blijven. De boodschap was duidelijk. We liepen de catacomben uit en begaven ons weer naar het speelveld. Daar werden we al opgewacht door de dames van Urk die de mouwen al weer opgestroopt hadden.
In de tweede helft kreeg Blokzijl het toch wel moeilijker. Het werd duidelijk dat er nog geen wedstrijdritme was. Urk rook bloed en deed er nog een schepje bovenop. Toen in de 55e minuut onze Mirjam hands maakte in het strafschopgebied, kon de scheidsrechter niets anders doen dan de bal op de stip leggen. De penalty werd genomen, Melanie vloog de goede hoek in, maar greep net mis: 3-3. Alle hens aan dek voor Blokzijl! Wilden we de punten meenemen, dan was dit niet genoeg! Er moest nog een doelpunt komen. Dat doelpunt kwam er: Suzanne had een droomdebuut door in haar eerste wedstrijd voor Blokzijl het winnende doelpunt te maken (ik hoop dat Mark Slagter hetzelfde debuut heeft in het 1e zodra hij weer hersteld is van zijn blessure ;-P). In de 60e minuut stonden we voor met 3-4. Dit zou nog een zwaar half uur worden, want we wisten dat Urk alle zeilen bij zou gaan zetten om tenminste nog 1 doelpunt te maken. Het mooie was er van af, want de druk van Urk werd groter en groter. Ondanks dit hield Blokzijl zich staande door de bal te raken waar deze te raken viel. Ik kan me zo voorstellen dat het er vanaf de zijlijn uitzag als een vos die een kippenhok binnen was geslopen: alles en iedereen vloog door elkaar heen. Jan raakte lichtelijk in paniek en deed een duit in het zakje door van alles te roepen waar we op dat moment niet veel mee konden. Er werden diverse schoten op doel afgevuurd, maar de voortreffelijk keepende Melanie greep ballen uit de lucht, graaide ze van de grond, of ze werden geblokt door een van onze speelsters. De minuten kropen voorbij en het leek een eeuwigheid te duren, maar daar de scheidsrechter gaf dan toch eindelijk de verlossing; het laatste fluitsignaal…..Pfffff! In the pocket! De handjes werden geschud en we begaven ons naar de kleedkamer waar ons een warme douche wachtte.
Moet gezegd: de scheidsrechter en de vlaggers lieten de speelsters het spel spelen en dit heeft geresulteerd in een wedstrijd waar over het algemeen weinig onenigheid was. Alleen Marjolein heeft een paar rake trappen gekregen, maar daar werd in de regel ook keurig voor gefloten. Dat ons een (sportieve) revanche wacht bij de thuiswedstrijd tegen Urk, is een feit. Gelukkig kunnen we ons daar nog even op voorbereiden.
Een opsteker voor ons is dat we ons ook in zwaar weer staande kunnen houden. Er viel geen onvertogen woord, bleven positief en we vochten voor elkaar. Het was een collectief. We kunnen alleen nog maar sterker worden… Ens zal de voorspellingen voor de volgende wedstrijden moeten gaan aanpassen vrees ik: we komen er aan….!
Marion Kuik
