7 Mei 2011 SV Blokzijl – SVBS
Een uur voor aanvang van de wedstrijd is er nog weinig te merken van de spanning. Iedereen babbelt wat over konginnendag, het vernieuwde complex, de bijbehorende klusjes en bevrijdingsfestival. Behoorlijk ontspannen sfeertje voor aanvang van een wedstrijd waarin je, je (aarts?)rivaal voor het eerst in je nieuwe thuishaven ontvangt als je het mij vraagt.
Afijn, voor beide ploegen stond er niet zoveel meer op het spel en dat was in het veld te merken. In de eerste tien minuten waren de duels slap, pasjes kwamen niet aan en overtredingen werden niet gemaakt. Tot dusver leek het in de verste verte niet op een derby en als Blokzijl dan ook nog eens individuele fouten achterin begint te maken lijkt het er even op dat het ze uberhaubt niet uitmaakt dat de rivaal puntjes pakt in hun vernieuwde complex.
Blokzijl heeft het dan ook moeilijk en in de navolgende twintig minuten komt het zelden van eigen helft af. Het is dan ook aan het team te danken dat SVBS de individuele fouten niet kan afstraffen. Elke keer dat de Belt lijkt door te breken wordt het als een team opgelost door net dat tandje extra te zetten voor je teamgenoot. Waar voorheen mekaar de oren van het hoofd werden gevloekt en er veel irritatie heerste in het team zijn we eindelijk zover om dingen van mekaar te accepteren en iemand anders zijn rotzooi op te ruimen.
Neemt niet weg dat ondanks het veldoverwicht van SVBS nog steeds een slaapverwekkende wedstrijd was om vanaf de zijkant naar te kijken. Tot de waterpauze lijkt het net alsof iedereen op het veld nog het bevrijdingsfestival en konginnendag in de benen heeft. Eerst vroeg ik me af of het wel echt zo warm was dat een wateronderbreking nodig was, maar vlak na de drinkpauze blijkt waarom. De wedstrijd lijkt plots wakker geschud te zijn en kansen vliegen over en weer. Maar net als het publiek weer hoop krijgt op wat leven in de brouwerij valt de wedstrijd weer in slaap.
Tot plots uit het niks het hoogtepunt van de eerste helft word gecreërd. Laatste man Rutger vind met een splijtende pass de gelegenheidslinksbuiten Mark die zich met één beweging vrij voor de keeper zet. Helaas voor Blokzijl word zijn schot gekeerd en zelfs als Marks rebound word verlengt door Dinant weet de keeper deze nog op de lat te tikken.
Dit lijkt het startsein van Blokzijl, ze beginnen erin te geloven en zetten SVBS de laatste tien minuten behoorlijk onder druk door middel van kleine kansjes. Maar, toch blijft het wachten op de grote kansen. Ondanks dat het spelbeeld voor toeschouwers vanaf de kant nogal saai was konden de spelers in ieder geval met een goed gevoel naar binnen hun thee gaan drinken
In de rust is iedereen het er wel over eens dat het gelijk op gaat en dat als je deze wedstrijd wilt winnen nog net dat ene extra schepje erbovenop moeten doen. Trainer Harm doet wat tactische aanpassingen, zo komt Boaz weer op zijn vertrouwde plaatsje in de spits te spelen, verhuist Pieter vanuit de spits naar de rechtbuiten positie en vult Stefan de vrijgekomen plek van Boaz in.
Na de onderbreking wordt duidelijk dat niet alleen Blokzijl, maar ook SVBS het bessef heeft dat het voor het publiek slaapverwekkend is. Iedereen doet er een schepje bovenop en dit resulteert in fellere duels, betere aanames en passjes die voorheen niet aankwamen vinden nu wel hun plaats van bestemming. De eerste tien minuten van de tweede helft zijn dan ook een stuk leuker om naar te kijken.
De tactische omzetting van Blokzijl in de rust lijkt een goede te zijn, de speldenprikjes die in de eerste helft nog werden uitgedeeld lijken nu wespensteken te worden en oogt het team een stuk gevaarlijker. Waar in de eerste helft iedereen voorin maar wat uit positie liep en het choatisch oogde lijkt iedereen nu op zijn plek. Blokzijl heeft overwicht en speelt bijna alleen maar op de helft van Belt-Schutsloot.
Dan komt door een fout achterin plots de nr 9. van SVBS hé-lé-maal vrij, alleen op de keeper, even houd Blokzijl zijn adem in, maar gelukkig gaat de bal naast. Toch lijkt het dat Blokzijl iets te opgelucht is en daardoor vergeet te voetballen want het spel gaat weer verder als voor rust. Niemand is gevaarlijk, het zijn de speldenprikjes van SVBS tegen de wespensteken van Blokzijl.
Nadat Blokzijl twee kansen vanuit een corner heeft gehad komt de bal plots weer voor de voeten van de spits van de Belt die opnieuw oog in oog met doelman Dennis faalt. Voor deze fase van de wedstrijd geld: Blokzijl het spel, SVBS de kansen. Voor Blokzijl is het dan ook te hopen dat het welbekende voetbalspreekwoord niet werkelijkheid wordt. Want als je zelf niet scoort, vliegt ie er aan de overkant meestal wel in.
In de drinkpauze pept iedereen mekaar dan ook op en is iedereen het er wel over eens dat er toch echt eens gescoord moet worden. Dat gebeurt dan ook, in de 79ste minuut. Gerard zet met een steekbal Boaz alleen voor de keeper en dan kun je het afmaken wel aan Boaz overlaten. Met een geplaatst balletje passeert hij de keeper 1-0.
Dan is het voor mij wel over en sluiten, ik leg mijn pen aan de kant, voorspel dat de wedstrijd in hetzelfde tempo zal doordraven en de eindstand dan ook al bepaald is. Met stiekeme hoop om nog warm te lopen gooi ik een liefdevolle blik in de ogen van de trainer. Maar helaas voor mij: wie schrijft, die blijft dus moet ik vanaf de bank toezien hoe mijn voorspelling uitkomt en Blokzijl de overwinning binnensleept. Een terechte uitslag in een wedstrijd, die eigenlijk een parodie op een derby was. Maar laten we dat voor het gemak maar afschuiven op de generatiekloof.
Aleksander Hamstra
