Na een bloedstollend duel vorig seizoen, vertrokken we afgelopen zaterdag weer vol gezonde strijdlust naar Heerenveen. Daar aangekomen kregen we mede gedeeld dat de wedstrijd een half uur verlaat was, omdat een wedstrijd voor ons uitliep. Eenmaal op het veld kwamen we tot de conclusie dat onze scheidsrechter de leider van onze tegenstanders was. Maar aangezien we vorig jaar ook niet zoveel goede herinneringen aan deze man hadden overgehouden, beloofde dat vooraf al niet veel goeds. Onze vooroordelen bleken gegrond. Deze man kan beter een andere hobby zoeken, hier is hij namelijk niet heel erg goed in. Maar goed, eenmaal aan de wedstrijd begonnen, stonden we binnen 1 minuut al 1-0 achter. Niet zo’n goed begin…..
Maar we herstelden ons prima, en binnen vijf minuten was het alweer 1-1. Maar toen kwam het jonge behendige team van Heerneveense Boys op gang en binnen no time stonden we tegen een 3-1 achterstand aan te kijken. We waren met een vier-vier-twee opstelling begonnen, dat lukte niet helemaal zoals we het in gedachten hadden. Maar gauw weer over op ons oude vertrouwde systeem.
Toen begon het eindelijk een beetje te lopen. Al gauw stonden we met 6-4 voor wat ook de ruststand was. Tijdens de eerste helft had Kitty het de hele tijd aan de stok met haar tegenstandster. Dus toen Kitty een keer iets te hard doorging, kreeg ze ook nog ruzie met de scheidsrechter, die haar bijna wegstuurde. In de rust moest Kitty helaas weg. Dus werd de laatste wissel ingezet. Dus met deze elf moesten we de klus verder klaren…
Het ging voorspoedig en de doelpunten bleven vallen. Gelukkig bij ons meer dan bij hun.
Dus aan het eind van wedstrijd was het(Schrik niet en nee we doen niet aan korfbal) 7-12.
Van de twaalf kon Yvette er vijf, marjolein er vier en Monique er drie op haar naam zetten.
Weer drie punten in the pocket!
Paula Buis
Foto’s: http://picasaweb.google.com/poussin79/HeerenveenseBoysBlokzijlDA1
