Het was toch al weer drie weken geleden dat Blokzijl 2 z’n een na laatste competitiewedstrijd had gespeeld. Die wedstrijd, bij Olde Veste 7, had een 2-1 nederlaag opgeleverd, de eerste nederlaag na de winterstop. Zulks geeft uiteraard een negatief tintje aan een zo succesvol
verlopen tweede seizoenshelft en roept eigenlijk maar op tot 1 ding.’WRAAK’!
De laatste tegenstander zou het moeten ontgelden, ze moesten verpletterd worden. Het kwam dan ook leuk uit dat het hier de nummer laatst van de ranglijst betrof met bovendien diezelfde shirtjes als onze vorige tegenstander, OLDE VESTE. Het achtste dan weliswaar, maar het bleef OLDE VESTE.HAHA. Dus waren de groen-witten een beetje scherp! IK DACHT HET WEL! Met bloeddoorlopen ogen betraden zij de groene arena, het schuim op de lippen, rokende oren, maar dan nog wel altijd met die iets te dikke buiken! Niet allemaal, hoor.
Charlie (’s angels) Lownoise bijvoorbeeld is al enige weken actief met Sonja Bakker(?) en dat is hem aan te zien. De kalende Adonis dwarrelde langs de flanken alwaar z’n blonde gade hem met druipende kin en waterige ogen GADEsloeg en bovendien begeleidde. Toe maar rakker, zo gaat ie lekker!
Andere uitzondering is uiteraard Arie die Vrolijk rennend de gehele rechterkant voor z’n rekening nam. Ging niet helemaal op de juiste momenten diep, maar……hij ging wel!
Sportman in hart en nieren, deze Arie. Duiken heeft hij gedaan , loopt hard met niemand minder dan Theo Dragt (ik bedoel maar! ) en hij voetbalt dan ook nog. En altijd Vrolijk.
Waar was ik?! De groene arena, oh ja.
Een gezamenlijke warming-up bracht onze tegenstander nog verder in verwarring. Je zag ze denken:”Zie ze daar lopen ,die mannetjesputters. Daar staat wat, daar staat een team! Zie die soepele tred, kijk de bal gaan bij die rondo en, o hemel, wat een pass!
De wedstrijd was al gewonnen, ondanks de afwezigheid van enkele notoire steunpilaren, zoals daar zijn: Klaas Steenbeek( met gezin op de eilanden), Rene Groen (kinderweekend!), Martijn v.d. Meer(waarschijnlijk na-pijn aan z’n voet, hij kan krek weer lopen) en Jan-Henrie v.d. Linde( moest op de fiets naar Blokzijl, doch weigerde).En wat te zeggen van Andre ‘de Neute’ of ‘de Spieker’(kies zelf uw voorkeur) , kuitenbijter bij uitstek, die ergens tussen het Noorder- en het Zuiderdiep z’n camping aan het beheren was(?!).
Hoe zeer Olde Veste onder de indruk was bleek al snel. Binnen de dertig seconden verscheen Marco van Beek al alleen voor de keeper maar z’n schuiver verdween naast de goal. Binnen de 5 minuten stond Marco voor de tweede keer oog in oog met diezelfde tegenstander, die al vlot de naam Jan van Grinsven kreeg daar hij opmerkelijk veel gelijkenis vertoonde met deze ex- FC Den Bosch goalie. Jan werd ook nu weer gepasseerd maar, gelukkig voor hem, verdween de bal ditmaal over z’n goal.
Wat Marco aanvankelijk niet lukte, lukte Bert even later wel. Na een overtreding van een der geel- blauwen werd de bal neergelegd voor een vrije trap. Terwijl Jan van Grinsven z’n muur aan het formeren was, fluisterde Bert tegen Marco van Beek: “Ga ’s aan de kant”
Marco stond nl. in uitnodigende houding(voor de homo-sexuelen onder u) uit te puffen van , ja waarvan eigenlijk?! Dit op nog geen 30 cm afstand van de bal, ofwel hij stond geweldig in de weg! Geen respons! Ietwat geïrriteerd klonk het al luider:”Ga weg”. Er zat haar of zweet in Marco’s oren, niets!!!! Toen op duidelijk geïrriteerde toon , zo’n toon van: “Flikker op, man”, was het nu “Ga weg”! Eindelijk, na een lege blik achteruit geworpen te hebben, stapte Marco opzij en Bert trapte de bal naar de vrije hoek waar deze keurig tegen het net plofte.
De ban was gebroken, Jan was verslagen , de beer was los!
Na een vloeiende aanval waarbij alles en iedereen die Steenwijks was lijdzaam moest toekijken, kon Marco de bal in een leeg doel plaatsen, na een soepele een- twee met Wim.
Saillant detail was dat gedurende de wedstrijd beslist zou worden wie zich uiteindelijk teamtopscorer mocht noemen! Voor de wedstrijd stond Marco op 16, Wim op 15.
Des te beter was het om te kunnen constateren dat ze elkaar de goals wel gunden.Zo kon Marco op aangeven van Wim nog een soortgelijke goal maken, en lanceerde Marco Wim nog eens waardoor ook hij aan z’n totaalproduktie kon werken. Fraai uitgespeelde doelpunten waren schering en inslag, hoewel van Grinsven niet bij elke goal vrijuit ging. Vermeldenswaardig is nog de fraaie lob van, wederom Wim, na een foute kaats van de grijsbebaarde dominee van Olde Veste. Zelfs de goal van Olde Veste, hun enige kans dus zeer doeltreffend die mannen, past in het rijtje ‘keurig uitgespeeld’!
Na de eerste helft was de tussenstand Blokzijl – Olde Veste 8-1 en Wim- Marco 4-2.
De andere 2 waren gescoord door Bert, de tweede na een steekpassje van Wim.
Nu mag het lijken alsof het alleen de wedstrijd van Marco en Wim was, maar feit is uiteraard dat deze jongens erg afhankelijk zijn van de rest van het team. Marco ten Wolde, ouderwets getooid met knieband plus ditmaal een leuk bijpassend, mitella-uitnodigend vuilwit verband om z’n arm daar hem doordeweeks een bedrijfsongeval was overkomen, heerste als vanouds en, nu ik er nog eens over nadenk, heeft zelfs geen enkele maal creperend op de grasmat gelegen! Een unicum! Het is nl. zo dat onze captain, door zijn, op z’n mildst gezegd, doortastende manier van verdedigen( doortastend in de zin van zagend, hakkend en noem zo de nodige werkwoorden welke nauw verband houden met gereedschap dat ervoor bedoeld is om dingen kapot te krijgen), zelf ook regelmatig(lees: altijd) het groene gras van zeeeer nabij bestudeerd! Maar ditmaal dus niet!!!!!
En nog wel in zijn, naar eigen zeggen, laatste voetbalwedstrijd! Dit tot groot ongeloof van het voltallige tweede elftal, incluis begeleiding! Een veteranenteam zonder Marco is ………..eh, niet compleet. Dus zouden wij volgend seizoen elke wedstrijd incompleet aan de aftrap verschijnen. Dat kan niet, dat willen we niet, dus TREK MARCO OVER DE STREEP!
En Ria wil volgend seizoen ook niet elke zaterdagmiddag een chagrijnige kerel in huus, dus……! Tot zover Marco.
Hendrik Donker dan. Met mayo aan de mouwen en riekend naar frituurvet arriveerde hij. Iets te laat, doch….met reden! Z’n zoontje was jarig, feestje uiteraard, en dan moet papa patat bakken, logisch! Het had Hendrik de nodige energie verschaft want aanjagend trok hij over het middenveld en was zo direct betrokken bij meerdere goals, hoewel dit niet voor iedereen zichtbaar was. Maar wel voor mij hoor, Driekus!
Ach, en zo valt over een ieder wel iets te vertellen na die indrukwekkende eerste helft.
De tweede helft echter was van een heel ander kaliber. Olde Veste had lering getrokken uit het overrompelende van de eerste 45 minuten en had de organisatie heel veel beter staan! Kansen waren sporadisch. Marco van Beek kanste nog eens maar werd zodanig gehinderd dat hij niet tot een echt doeltreffende poging kwam. Grootste kans was voor onze ‘Supersub’, maar, alleen voor J.v.G , was het koelbloedigheid waar het bij Marco aan sGorte.
’T is dan ook een jongen met een warme persoonlijkheid! Buitenkantje was ditmaal niet verkeerd geweest, maar het het pleit voor z’n leergierigheid dat hij het met links probeerde!
Had O.V. dan geen kansen?! Nou, neuh. Ja, 1 keer, dat leek een kans! Even uitleggen!
Peter Teune keepte z’n laatste wedstrijd. Alles kraakt, zegt-ie! En, inderdaad, binnen een straal van 3 meter is dit goed te horen! Niet na de wedstrijd hoor. Dan smeert ie de boel en gaat het, vrij, goed. Maar ’s nachts! Rita klaagt, ze slaapt slecht zegt ze.
Als Peter draait dan……nou ja, dit moge duidelijk zijn, en om er dan ’s nachts ook nog weer bier in te gooien, tja…..! Kortom, Peter stopt, maar wilde nog graag eens z’n klasse tonen, daar ken ik hem lang en goed genoeg voor.
De vijandelijke spits kreeg een schietkans en ik zag Peter al naar de rechterpaal kruipen. Vanzelfsprekend schoot de spits naar de linkerhoek en…….. als een panter dook onze goalie naar de bal en drukte deze, uiteraard, uit de bovenhoek. Wereldredding, zo leek het, en dat was eigenlijk ook wel zo. Maar………! Geweldig toch! Die nacht heeft Rita op de logeerkamer doorgebracht.
De tweede helft eindigde in 0-0, de wedstijd in 8-1, Wim- Marco 4-2(overall 19-18)
Gert ten Napel (Spiekie) was in de rust gekomen en kwam de tweede helft bekijken. Omstanders (talloze) hadden hem de tussenstand verteld.
Na de wedstrijd liepen we van het veld in de richting van onze supportersschare, waaronder Gert. Met een verdwaasde, verbaasde blik vol ongeloof staarde hij ons aan. “Hoeveel was het nou?”, stamelde hij! Het antwoord kwam in koor. “8-1”. “Maar…ik heb……..” Verder niks. Hoofdschuddend draaide hij zich om en slofte weg. 1 Keer keek hij nog om, en ik zag de vertwijfeling in z’n licht betraande ogen.”Dat kan niet”, klonk het trillend uit z’n mond, “nietes”! Toen wij met z’n allen , 2 uur later richting Peter Teune trokken stond Gert z’n auto er nog, met op de achterbank, …………Gert,…………hoofdschuddend!
De reden dat we naar huize Teune trokken was dat dit de locatie was waar we van een barbecue zouden gaan genieten. De voorwaarden daarvoor waren ruimschoots aanwezig!
De winst vooraf, een prachtige locatie( super voormekaar bij de Teune’s) ,gezellige mensen(………!!!!) en veel eten en drinken( leek me wel). Ik had later nog een familiebarbecue, dus voor mij niks, maar aan de gelukkige en voldane gezichten van de overige barbecuegangers te zien, de mensen die mij luid smakkend en mmmm’end voorbijtrokken, de mensen die mij zelfs even lieten ruiken en/of lieten zien wat zij zoal gebakken hadden, was het allemaal prima geregeld! Erg, erg, erg lekker, zelden zo goed…..!
Ik heb toch nog even mogen proeven, een spare-rib, moest van Peter. Was heel goed!
De Teune’s zijn al ruimschoots bedankt, maar ik doe het mooi ook nog eens.
BEDANKT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En nu tegen m’n teamgenoten, en de begeleiding uiteraard.
BEDANKT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!, voor een fijn seizoen.
